D-Dimer jako wskaźnik prognostyczny różnych chorób:

Ze względu na ścisły związek między układem krzepnięcia a stanem zapalnym, uszkodzeniem śródbłonka i innymi chorobami niezakrzepowymi, takimi jak infekcja, operacja lub uraz, niewydolność serca i nowotwory złośliwe, często obserwuje się wzrost D-dimeru.W badaniach stwierdzono, że najczęstszym niekorzystnym rokowaniem w przypadku tych chorób jest w dalszym ciągu zakrzepica, DIC itp. Większość z tych powikłań to właśnie najczęstsze powiązane choroby lub stany, które powodują podwyższenie poziomu D-Dimerów.Zatem D-Dimer może być stosowany jako szeroki i czuły wskaźnik oceny chorób.

1. W przypadku pacjentów chorych na raka liczne badania wykazały, że wskaźnik przeżycia 1-3 lat u pacjentów z nowotworem złośliwym z podwyższonym poziomem D-Dimeru jest znacznie niższy niż u pacjentów z prawidłowym poziomem D-Dimeru.D-Dimer może być stosowany jako wskaźnik do oceny rokowania u pacjentów z nowotworem złośliwym.

2. W przypadku pacjentów z ŻChZZ liczne badania potwierdziły, że u pacjentów z dodatnim wynikiem D-dimeru podczas leczenia przeciwzakrzepowego ryzyko późniejszego nawrotu zakrzepowego jest 2–3 razy wyższe w porównaniu z pacjentami z ujemnym wynikiem leczenia.Kolejna metaanaliza obejmująca 1818 uczestników 7 badań wykazała, że ​​nieprawidłowy D-Dimer jest jednym z głównych czynników predykcyjnych nawrotu zakrzepowego u pacjentów z ŻChZZ, a D-Dimer został uwzględniony w wielu modelach przewidywania ryzyka nawrotu ŻChZZ.

3. W przypadku pacjentów poddawanych mechanicznej wymianie zastawki (MHVR) długoterminowe badanie obserwacyjne z udziałem 618 uczestników wykazało, że u pacjentów z nieprawidłowym stężeniem D-dimerów w okresie leczenia warfaryną po MHVR ryzyko wystąpienia działań niepożądanych było około 5 razy większe niż w przypadku pacjentów poddawanych mechanicznej wymianie zastawki (MHVR). z normalnym poziomem.Wieloczynnikowa analiza korelacji potwierdziła, że ​​poziomy D-dimerów były niezależnymi czynnikami predykcyjnymi zakrzepicy lub zdarzeń sercowo-naczyniowych podczas leczenia przeciwzakrzepowego.

4. W przypadku pacjentów z migotaniem przedsionków (AF) D-Dimer może przewidzieć zdarzenia zakrzepowe i sercowo-naczyniowe podczas doustnego leczenia przeciwzakrzepowego.Prospektywne badanie obejmujące 269 pacjentów z migotaniem przedsionków, obserwowane przez około 2 lata, wykazało, że podczas doustnego leczenia przeciwzakrzepowego około 23% pacjentów, którzy spełniali normę INR, wykazywało nieprawidłowe stężenie D-Dimerów, podczas gdy u pacjentów z nieprawidłowym poziomem D-Dimerów stężenie D-Dimerów wynosiło 15,8 i 15,8. 7,64 razy większe ryzyko powikłań zakrzepowych i współistniejących zdarzeń sercowo-naczyniowych w porównaniu z pacjentami z prawidłowym poziomem D-dimerów.
W przypadku tych konkretnych chorób lub pacjentów podwyższony lub utrzymujący się dodatni wynik D-dimeru często wskazuje na złe rokowanie lub pogorszenie stanu.