Co to jest D-dimer?

D-dimer jest najprostszym produktem degradacji fibryny, a jego podwyższony poziom może odzwierciedlać stan nadkrzepliwości i wtórną hiperfibrynolizę in vivo.D-dimer może być stosowany jako marker nadkrzepliwości i hiperfibrynolizy in vivo, a jego wzrost sugeruje, że ma on związek z chorobami zakrzepowymi wywołanymi różnymi przyczynami in vivo, a także wskazuje na wzmożenie aktywności fibrynolitycznej.

W jakich warunkach wzrasta poziom D-dimerów?

Zarówno żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (VTE), jak i nieżylna choroba zakrzepowo-zatorowa mogą powodować podwyższone poziomy D-dimerów.

VTE obejmuje ostrą zatorowość płucną, zakrzepicę żył głębokich (DVT) i zakrzepicę żył mózgowych (zatok) (CVST).

Do nieżylnych chorób zakrzepowo-zatorowych zalicza się ostre rozwarstwienie aorty (AAD), pęknięty tętniak, udar (CVA), rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe (DIC), posocznicę, ostry zespół wieńcowy (ACS) i przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) itp. Ponadto , Stężenie D-dimerów jest również podwyższone w stanach takich jak podeszły wiek, niedawna operacja/trauma i tromboliza.

D-dimer można wykorzystać do oceny rokowania w przypadku zatorowości płucnej

D-dimer przewiduje śmiertelność u pacjentów z zatorowością płucną.U pacjentów z ostrą zatorowością płucną wyższe wartości D-dimerów wiązały się z wyższymi wynikami PESI (Pulmonary Embolism Severity Index Score) i zwiększoną śmiertelnością.Badania wykazały, że D-dimer <1500 μg/l ma lepszą ujemną wartość predykcyjną dla 3-miesięcznej śmiertelności z powodu zatorowości płucnej: śmiertelność 3-miesięczna wynosi 0%, gdy D-dimer <1500 μg/l.Gdy stężenie D-dimeru jest większe niż 1500 μg/l, należy zachować szczególną czujność.

Ponadto niektóre badania wykazały, że u pacjentów z rakiem płuc D-dimer <1500 μg/l często oznacza zwiększoną aktywność fibrynolityczną spowodowaną przez nowotwory;D-dimer >1500 µg/l często wskazuje, że u pacjentów z rakiem płuc występuje zakrzepica żył głębokich (DVT) i zatorowość płucna.

D-dimer pozwala przewidzieć nawrót ŻChZZ

D-dimer jest czynnikiem prognostycznym nawrotu ŻChZZ.U pacjentów ujemnych pod względem D-dimeru odsetek nawrotów w ciągu 3 miesięcy wynosił 0. Jeśli poziom D-dimeru ponownie wzrośnie podczas obserwacji, ryzyko nawrotu ŻChZZ może znacznie wzrosnąć.

D-dimer pomaga w diagnostyce rozwarstwienia aorty

D-dimer ma dobrą ujemną wartość predykcyjną u pacjentów z ostrym rozwarstwieniem aorty, a wynik ujemny w stosunku do D-dimeru może wykluczyć ostre rozwarstwienie aorty.Poziom D-dimeru jest podwyższony u pacjentów z ostrym rozwarstwieniem aorty i nieistotnie podwyższony u pacjentów z przewlekłym rozwarstwieniem aorty.

D-dimer ulega częstym wahaniom lub nagle wzrasta, co sugeruje większe ryzyko pęknięcia rozwarstwienia.Jeśli poziom D-dimerów u pacjenta jest stosunkowo stabilny i niski (<1000 μg/l), ryzyko pęknięcia rozwarstwienia jest niewielkie.Dlatego poziom D-dimerów może decydować o preferencyjnym leczeniu tych pacjentów.

D-dimer i infekcja

Zakażenie jest jedną z przyczyn ŻChZZ.Podczas ekstrakcji zęba może wystąpić bakteriemia, która może prowadzić do zdarzeń zakrzepowych.W tym czasie należy ściśle monitorować stężenie D-dimerów, a w przypadku zwiększonego stężenia D-dimerów należy wzmocnić leczenie przeciwzakrzepowe.

Ponadto infekcje dróg oddechowych i uszkodzenia skóry są czynnikami ryzyka zakrzepicy żył głębokich.

D-dimer kieruje terapią przeciwzakrzepową

Wyniki wieloośrodkowego, prospektywnego badania PROLONG, zarówno w fazie początkowej (obserwacja 18 miesięcy), jak i rozszerzonej (obserwacja 30 miesięcy) wykazały, że w porównaniu z pacjentami nieleczonymi przeciwzakrzepowo, pacjenci z dodatnim wynikiem D-dimeru kontynuowali leczenie po 1. miesiąc przerwy w leczeniu Leczenie przeciwzakrzepowe znacząco zmniejszało ryzyko nawrotu ŻChZZ, nie stwierdzono jednak istotnej różnicy u pacjentów z ujemnym wynikiem leczenia D-dimerami.

W recenzji opublikowanej przez Blood profesor Kearon zwrócił również uwagę, że terapię przeciwzakrzepową można dostosować w zależności od poziomu D-dimerów u pacjenta.U pacjentów z niesprowokowaną proksymalną zakrzepicą żył głębokich lub zatorowością płucną leczenie przeciwzakrzepowe można kierować na podstawie wykrywania D-dimerów;jeśli nie stosuje się D-dimeru, przebieg leczenia przeciwzakrzepowego można ustalić w zależności od ryzyka krwawienia i życzeń pacjenta.

Ponadto D-dimer może wspomagać terapię trombolityczną.