Kepentingan klinikal
Ia pada asasnya mempunyai makna yang sama seperti masa pembekuan, tetapi dengan kepekaan yang tinggi.Kebanyakan kaedah penentuan APTT yang digunakan pada masa ini boleh menjadi tidak normal apabila faktor pembekuan plasma adalah lebih rendah daripada 15% hingga 30% daripada paras normal.
(1) Pemanjangan APTT: keputusan APTT adalah 10 saat lebih lama daripada kawalan biasa.APTT ialah ujian saringan yang paling boleh dipercayai untuk kekurangan faktor pembekuan endogen dan digunakan terutamanya untuk menemui hemofilia ringan.Walaupun faktor Ⅷ: tahap C boleh dikesan di bawah 25% hemofilia A, sensitiviti kepada hemofilia subklinikal (faktor Ⅷ>25%) dan pembawa hemofilia adalah lemah.Keputusan yang berpanjangan juga dilihat dalam faktor Ⅸ (hemofilia B), Ⅺ dan Ⅶ kekurangan;apabila bahan antikoagulan darah seperti perencat faktor pembekuan atau tahap heparin meningkat, protrombin, fibrinogen dan faktor V, kekurangan X juga Ia boleh berpanjangan, tetapi sensitivitinya sedikit lemah;Pemanjangan APTT juga boleh dilihat pada pesakit lain yang menghidap penyakit hati, DIC, dan sejumlah besar darah tersimpan.
(2) Pemendekan APTT: dilihat dalam DIC, keadaan pratrombotik dan penyakit trombotik.
(3) Pemantauan rawatan heparin: APTT sangat sensitif terhadap kepekatan heparin plasma, jadi ia adalah indeks pemantauan makmal yang digunakan secara meluas pada masa ini.Pada masa ini, perlu diperhatikan bahawa hasil pengukuran APTT mesti mempunyai hubungan linear dengan kepekatan plasma heparin dalam julat terapeutik, jika tidak, ia tidak boleh digunakan.Secara amnya, semasa rawatan heparin, adalah dinasihatkan untuk mengekalkan APTT pada 1.5 hingga 3.0 kali ganda daripada kawalan biasa.
Analisis keputusan
Secara klinikal, APTT dan PT sering digunakan sebagai ujian saringan untuk fungsi pembekuan darah.Mengikut keputusan pengukuran, terdapat kira-kira empat situasi berikut:
(1) Kedua-dua APTT dan PT adalah normal: Kecuali orang biasa, ia hanya dilihat dalam kekurangan FXIII keturunan dan sekunder.Yang diperoleh adalah biasa dalam penyakit hati yang teruk, tumor hati, limfoma malignan, leukemia, antibodi anti-faktor XIII, anemia autoimun dan anemia pernisiosa.
(2) APTT berpanjangan dengan PT biasa: Kebanyakan gangguan pendarahan disebabkan oleh kecacatan pada laluan pembekuan intrinsik.Seperti hemofilia A, B, dan kekurangan faktor Ⅺ;terdapat anti-faktor Ⅷ, Ⅸ, Ⅺ antibodi dalam peredaran darah.
(3) APTT biasa dengan PT berpanjangan: kebanyakan gangguan pendarahan yang disebabkan oleh kecacatan pada laluan pembekuan ekstrinsik, seperti kekurangan genetik dan faktor VII yang diperolehi.Yang diperoleh adalah biasa dalam penyakit hati, DIC, antibodi anti-faktor VII dalam peredaran darah dan antikoagulan oral.
(4) Kedua-dua APTT dan PT berpanjangan: kebanyakan gangguan pendarahan yang disebabkan oleh kecacatan pada laluan pembekuan biasa, seperti kekurangan genetik dan faktor X, V, II dan I yang diperolehi.Yang diperoleh terutamanya dilihat dalam penyakit hati dan DIC, dan faktor X dan II boleh dikurangkan apabila antikoagulan oral digunakan.Di samping itu, apabila terdapat antibodi anti-faktor X, anti-faktor V dan anti-faktor II dalam peredaran darah, ia juga berpanjangan dengan sewajarnya.Apabila heparin digunakan secara klinikal, kedua-dua APTTT dan PT dipanjangkan dengan sewajarnya.