1. Masa protrombin (PT):

PT merujuk kepada masa yang diperlukan untuk penukaran protrombin kepada trombin, yang membawa kepada pembekuan plasma, mencerminkan fungsi pembekuan laluan pembekuan ekstrinsik.PT ditentukan terutamanya oleh tahap faktor pembekuan I, II, V, VII, dan X yang disintesis oleh hati.Faktor pembekuan utama dalam laluan pembekuan ekstrinsik ialah faktor VII, yang membentuk kompleks FVIIa-TF dengan faktor tisu (TF)., yang memulakan proses pembekuan ekstrinsik.PT wanita hamil biasa adalah lebih pendek berbanding wanita tidak hamil.Apabila faktor X, V, II atau I berkurangan, PT boleh dipanjangkan.PT tidak sensitif terhadap kekurangan faktor pembekuan tunggal.PT berpanjangan dengan ketara apabila kepekatan protrombin menurun di bawah 20% daripada paras normal dan faktor V, VII, dan X jatuh di bawah 35% daripada paras normal.PT berpanjangan dengan ketara tanpa menyebabkan pendarahan yang tidak normal.Masa prothrombin yang dipendekkan semasa kehamilan dilihat dalam penyakit thromboembolic dan keadaan hiperkoagulasi.Jika PT adalah 3 s lebih lama daripada kawalan biasa, diagnosis DIC perlu dipertimbangkan.

2. Masa trombin:

Masa trombin adalah masa untuk penukaran fibrinogen kepada fibrin, yang boleh mencerminkan kualiti dan kuantiti fibrinogen dalam darah.Masa trombin dipendekkan pada wanita hamil biasa berbanding wanita tidak hamil.Tiada perubahan ketara dalam masa trombin sepanjang kehamilan.Masa trombin juga merupakan parameter sensitif untuk produk degradasi fibrin dan perubahan dalam sistem fibrinolitik.Walaupun masa trombin dipendekkan semasa kehamilan, perubahan antara tempoh kehamilan yang berbeza tidak ketara, yang juga menunjukkan bahawa pengaktifan sistem fibrinolitik dalam kehamilan normal dipertingkatkan., untuk mengimbangi dan meningkatkan fungsi pembekuan.Wang Li et al[6] menjalankan kajian perbandingan antara wanita hamil biasa dan wanita tidak hamil.Keputusan ujian masa thrombin bagi kumpulan wanita hamil lewat adalah jauh lebih pendek daripada kumpulan kawalan dan kumpulan kehamilan awal dan pertengahan, menunjukkan bahawa indeks masa trombin dalam kumpulan kehamilan lewat adalah lebih tinggi daripada PT dan tromboplastin separa diaktifkan.Masa (masa tromboplastin separa diaktifkan, APTT) adalah lebih sensitif.

3. APTT:

Masa tromboplastin separa yang diaktifkan digunakan terutamanya untuk mengesan perubahan dalam fungsi pembekuan laluan pembekuan intrinsik.Di bawah keadaan fisiologi, faktor pembekuan utama yang terlibat dalam laluan pembekuan intrinsik ialah XI, XII, VIII dan VI, di mana faktor pembekuan XII merupakan faktor penting dalam laluan ini.XI dan XII, prokallikrein dan excitogen berat molekul tinggi bersama-sama mengambil bahagian dalam fasa sentuhan pembekuan.Selepas pengaktifan fasa sentuhan, XI dan XII diaktifkan secara berturut-turut, dengan itu memulakan laluan pembekuan endogen.Laporan kesusasteraan menunjukkan bahawa berbanding dengan wanita yang tidak hamil, masa tromboplastin separa yang diaktifkan dalam kehamilan normal dipendekkan sepanjang kehamilan, dan trimester kedua dan ketiga adalah jauh lebih pendek daripada pada peringkat awal.Walaupun dalam kehamilan normal, faktor pembekuan XII, VIII, X, dan XI meningkat seiring dengan peningkatan minggu kehamilan sepanjang kehamilan, kerana faktor pembekuan XI mungkin tidak berubah pada trimester kehamilan kedua dan ketiga, keseluruhan fungsi pembekuan endogen Di tengah dan kehamilan lewat, perubahan tidak jelas.

4. Fibrinogen (Fg):

Sebagai glikoprotein, ia membentuk peptida A dan peptida B di bawah hidrolisis trombin, dan akhirnya membentuk fibrin tidak larut untuk menghentikan pendarahan.Fg memainkan peranan penting dalam proses pengagregatan platelet.Apabila platelet diaktifkan, reseptor fibrinogen GP Ib/IIIa terbentuk pada membran, dan agregat platelet terbentuk melalui sambungan Fg, dan akhirnya trombus terbentuk.Di samping itu, sebagai protein reaktif akut, peningkatan kepekatan plasma Fg menunjukkan bahawa terdapat tindak balas keradangan dalam saluran darah, yang boleh menjejaskan reologi darah dan merupakan penentu utama kelikatan plasma.Ia secara langsung mengambil bahagian dalam pembekuan dan meningkatkan pengagregatan platelet.Apabila praeklampsia berlaku, paras Fg meningkat dengan ketara, dan apabila fungsi pembekuan badan terdekompensasi, paras Fg akhirnya menurun.Sebilangan besar kajian retrospektif telah menunjukkan bahawa tahap Fg pada masa memasuki bilik bersalin adalah penunjuk yang paling bermakna untuk meramalkan berlakunya pendarahan selepas bersalin.Nilai ramalan positif ialah 100% [7].Pada trimester ketiga, plasma Fg biasanya 3 hingga 6 g/L.Semasa pengaktifan pembekuan, Fg plasma yang lebih tinggi menghalang hipofibrinemia klinikal.Hanya apabila plasma Fg>1.5 g/L dapat memastikan fungsi pembekuan normal, apabila plasma Fg<1.5 g/L, dan dalam kes yang teruk Fg<1 g/L, perhatian harus diberikan kepada risiko DIC, dan semakan dinamik harus dijalankan.Memfokuskan kepada perubahan dua arah Fg, kandungan Fg berkaitan dengan aktiviti trombin dan memainkan peranan penting dalam proses pengagregatan platelet.Dalam kes dengan Fg yang tinggi, perhatian harus diberikan kepada pemeriksaan penunjuk berkaitan hiperkoagulasi dan antibodi autoimun [8].Gao Xiaoli dan Niu Xiumin[9] membandingkan kandungan Fg plasma wanita hamil dengan diabetes mellitus kehamilan dan wanita hamil normal, dan mendapati kandungan Fg berkorelasi positif dengan aktiviti trombin.Terdapat kecenderungan untuk trombosis.