Dadbarkirina ku fonksiyona hevahengiya xwînê ne baş e bi giranî ji hêla rewşa xwînê ve, û her weha ceribandinên laboratîfê ve tê darizandin.Bi giranî ji du aliyan ve, yek xwînrijandina spontan e, û ya din jî xwînrijîna piştî trawma an emeliyatê ye.

Fonksiyona koagulasyonê ne baş e, ango di faktora koagulasyonê de pirsgirêkek heye, hejmar kêm dibe an fonksiyon ne asayî ye û dê rêzek nîşanên xwînê xuya bibin.Xwîna spontan dikare çêbibe û di çerm û mûkozê de purpura, ecchymosis, epistaxis, xwînrijandina gomê, hemoptîsis, hematemesis, hematochezia, hematuria û hwd.Piştî trawmayê an emeliyatê, dê mîqdara xwînê zêde bibe û dema xwînê dirêj bibe.

Bi vekolîna dema protrombînê, dema protrombînê ya qismî aktîfkirî, dema trombînê, giraniya fîbrînogenê û tiştên din ve, meriv dikare were kontrol kirin ku fonksiyona koagulasyonê ne baş e, û divê sedemek taybetî were teşhîs kirin.