1).ინსულტის მქონე პაციენტები

კარდიოემბოლიური ინსულტი არის იშემიური ინსულტი, რომელიც გამოწვეულია კარდიოგენური ემბოლიების გამოდევნით და შესაბამისი ცერებრალური არტერიების ემბოლიით, რაც შეადგენს ყველა იშემიური ინსულტის 14%-დან 30%-მდე.მათ შორის, წინაგულების ფიბრილაციასთან დაკავშირებული ინსულტი შეადგენს ყველა კარდიოემბოლიური ინსულტის 79%-ზე მეტს, ხოლო კარდიოემბოლიური ინსულტი უფრო სერიოზულია და უნდა გამოვლინდეს ადრეული და აქტიურად ჩაერიოს.თრომბოზის რისკის შესაფასებლად და პაციენტების ანტიკოაგულაციური მკურნალობისთვის და ანტიკოაგულაციური მკურნალობისთვის საჭიროა გამოიყენოს კოაგულაციის ინდიკატორები ანტიკოაგულაციური ეფექტის შესაფასებლად და ზუსტი ანტიკოაგულაციური მედიკამენტები სისხლდენის თავიდან ასაცილებლად.

წინაგულების ფიბრილაციის მქონე პაციენტებში ყველაზე დიდი რისკია არტერიული თრომბოზი, განსაკუთრებით ცერებრალური ემბოლია.ანტიკოაგულაციური რეკომენდაციები წინაგულების ფიბრილაციის შემდეგ ცერებრალური ინფარქტისთვის:
1. ანტიკოაგულანტების რუტინული დაუყოვნებელი გამოყენება არ არის რეკომენდებული ცერებრალური მწვავე ინფარქტის მქონე პაციენტებისთვის.
2. პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ თრომბოლიზით, ზოგადად არ არის რეკომენდებული ანტიკოაგულანტების გამოყენება 24 საათის განმავლობაში.
3. თუ არ არსებობს ისეთი უკუჩვენებები, როგორიცაა სისხლდენის ტენდენცია, ღვიძლისა და თირკმელების მძიმე დაავადება, არტერიული წნევა >180/100 მმ Hg და ა.შ., შემდეგი პირობები შეიძლება ჩაითვალოს ანტიკოაგულანტების შერჩევით გამოყენებაზე:
(1) პაციენტები გულის ინფარქტით (როგორიცაა ხელოვნური სარქველი, წინაგულების ფიბრილაცია, მიოკარდიუმის ინფარქტი ფრესკული თრომბებით, მარცხენა წინაგულის თრომბოზი და ა.შ.) მიდრეკილნი არიან განმეორებითი ინსულტისკენ.
(2) პაციენტები იშემიური ინსულტით, რომელსაც თან ახლავს ცილის C დეფიციტი, ცილის S დეფიციტი, აქტიური ცილის C რეზისტენტობა და სხვა თრომბოპრონე პაციენტები;პაციენტები სიმპტომატური ექსტრაკრანიალური დისეციური ანევრიზმით;პაციენტები ინტრაკრანიალური და ინტრაკრანიალური არტერიების სტენოზით.
(3) ცერებრალური ინფარქტით მიჯაჭვულ პაციენტებს შეუძლიათ გამოიყენონ ჰეპარინის დაბალი დოზა ან LMWH შესაბამისი დოზა ღრმა ვენების თრომბოზის და ფილტვის ემბოლიის თავიდან ასაცილებლად.

2).კოაგულაციის ინდექსის მონიტორინგის მნიშვნელობა ანტიკოაგულანტების გამოყენებისას

• PT: ლაბორატორიის INR მაჩვენებლები კარგია და შეიძლება გამოყენებულ იქნას ვარფარინის დოზის კორექტირებისთვის;შეაფასეთ რივაროქსაბანისა და ედოქსაბანის სისხლდენის რისკი.
• APTT: შეიძლება გამოყენებულ იქნას (ზომიერი დოზებით) არაფრაქციული ჰეპარინის ეფექტურობისა და უსაფრთხოების შესაფასებლად და დაბიგატრანის სისხლდენის რისკის ხარისხობრივად შესაფასებლად.
• TT: მგრძნობიარეა დაბიგატრანის მიმართ, გამოიყენება სისხლში ნარჩენი დაბიგატრანის შესამოწმებლად.
• D-Dimer/FDP: ის შეიძლება გამოყენებულ იქნას ანტიკოაგულანტების თერაპიული ეფექტის შესაფასებლად, როგორიცაა ვარფარინი და ჰეპარინი;და შეაფასოს თრომბოლიზური პრეპარატების თერაპიული ეფექტი, როგორიცაა უროკინაზა, სტრეპტოკინაზა და ალტეპლაზა.
• AT-III: ის შეიძლება გამოყენებულ იქნას ჰეპარინის, დაბალმოლეკულური წონის ჰეპარინის და ფონდაპარინუქსის მედიკამენტური ეფექტების გასაკონტროლებლად და იმის დასადგენად, საჭიროა თუ არა ანტიკოაგულანტების შეცვლა კლინიკურ პრაქტიკაში.

3).ანტიკოაგულაცია წინაგულების ფიბრილაციის კარდიოვერსიამდე და მის შემდეგ

არსებობს თრომბოემბოლიის რისკი წინაგულების ფიბრილაციის კარდიოვერსიის დროს და შესაბამისი ანტიკოაგულაციური თერაპია ამცირებს თრომბოემბოლიის რისკს.წინაგულების ფიბრილაციის მქონე ჰემოდინამიურად არასტაბილური პაციენტებისთვის, რომლებიც საჭიროებენ გადაუდებელ კარდიოვერსიას, ანტიკოაგულაციის დაწყებამ არ უნდა შეაფერხოს კარდიოვერსია.თუ არ არსებობს უკუჩვენება, ჰეპარინი ან დაბალმოლეკულური წონის ჰეპარინი ან NOAC უნდა იქნას გამოყენებული რაც შეიძლება მალე და ამავე დროს უნდა ჩატარდეს კარდიოვერსია.