1. تشخیص عیب یابی VTE:
تشخیص D-Dimer همراه با ابزارهای ارزیابی خطر بالینی می تواند به طور موثر برای تشخیص حذف ترومبوز ورید عمقی (DVT) و آمبولی ریوی (PE) استفاده شود. هنگامی که برای حذف ترومبوز استفاده می شود، الزامات خاصی برای معرف های D-Dimer وجود دارد، روش، با توجه به استاندارد صنعت D-Dimer، همراه با احتمال قبلی، نرخ پیش بینی منفی باید ≥ 97٪ باشد و حساسیت باید ≥ 95٪ باشد.
2. تشخیص کمکی انعقاد داخل عروقی منتشر (DIC):
تظاهرات معمول DIC هیپرفیبرینولیز است و تشخیص هیپرفیبرینولیز نقش مهمی در سیستم امتیازدهی DIC دارد.از نظر بالینی نشان داده شده است که D-Dimer در بیماران DIC به طور قابل توجهی (بیش از 10 برابر) افزایش می یابد.در دستورالعمل‌های تشخیصی یا اجماع برای DIC چه در داخل و چه در سطح بین‌المللی، D-Dimer یکی از شاخص‌های آزمایشگاهی برای تشخیص DIC در نظر گرفته می‌شود و توصیه می‌شود که FDP را به همراه برای بهبود مؤثر کارایی تشخیصی DIC انجام دهید.تشخیص DIC نمی تواند تنها به یک شاخص آزمایشگاهی و یک نتیجه معاینه برای نتیجه گیری تکیه کند.برای قضاوت نیاز به تجزیه و تحلیل جامع و پایش پویا در ارتباط با تظاهرات بالینی بیمار و سایر شاخص های آزمایشگاهی دارد.