در خون انسان سیستم های انعقادی و ضد انعقادی وجود دارد.در شرایط عادی، این دو تعادل پویا را برای اطمینان از جریان طبیعی خون در رگ‌های خونی حفظ می‌کنند و ترومبوز تشکیل نمی‌دهند.در صورت افت فشار خون، کمبود آب آشامیدنی و ... جریان خون کند می شود، خون غلیظ و لزج می شود، عملکرد انعقاد بیش فعال و یا عملکرد ضد انعقاد ضعیف می شود که این تعادل را به هم می زند. و مردم را در حالت "ترومبوتیک" قرار دهند.ترومبوز می تواند در هر جایی از رگ های خونی رخ دهد.ترومبوز همراه با خون در رگ های خونی جریان می یابد.اگر در شریان های مغزی بماند و جریان خون طبیعی رگ های مغزی را مسدود کند، ترومبوز مغزی است که باعث سکته مغزی ایسکمیک می شود.عروق کرونر قلب می توانند باعث انفارکتوس میوکارد شوند، علاوه بر این، ترومبوز شریانی اندام تحتانی، ترومبوز ورید عمقی اندام تحتانی و آمبولی ریوی.

ترومبوز، اغلب آنها در اولین شروع علائم جدی مانند همی پلژی و آفازی ناشی از انفارکتوس مغزی خواهند داشت.قولنج پره کوردیال شدید در انفارکتوس میوکارد؛درد شدید قفسه سینه، تنگی نفس، هموپتیزی ناشی از انفارکتوس ریوی؛می تواند باعث درد در پاها یا احساس سرما و لنگش متناوب شود.سکته قلبی بسیار جدی، انفارکتوس مغزی و انفارکتوس ریوی نیز می تواند باعث مرگ ناگهانی شود.اما گاهی اوقات علائم واضحی مانند ترومبوز سیاهرگ عمقی اندام تحتانی وجود ندارد، فقط ساق پا دردناک و ناراحت کننده است.بسیاری از بیماران فکر می کنند که به دلیل خستگی یا سرماخوردگی است، اما آن را جدی نمی گیرند، بنابراین به راحتی می توان بهترین زمان را برای درمان از دست داد.به خصوص باعث تاسف است که بسیاری از پزشکان نیز مستعد تشخیص اشتباه هستند.هنگامی که ادم معمولی اندام تحتانی رخ می دهد، نه تنها برای درمان مشکل ایجاد می کند، بلکه به راحتی عواقبی را نیز بر جای می گذارد.