D-dimer معمولا به عنوان یکی از شاخص های مشکوک مهم PTE و DVT در عمل بالینی استفاده می شود.چطوری این پیش آمد؟

D-dimer پلاسما یک محصول تخریب خاص است که توسط هیدرولیز پلاسمین پس از پیوند متقابل مونومر فیبرین توسط فاکتور XIII فعال می شود.این یک نشانگر خاص فرآیند فیبرینولیز است.D-دایمرها از لخته های فیبرینی متصل به هم که توسط پلاسمین لیز شده اند به دست می آیند.تا زمانی که ترومبوز فعال و فعالیت فیبرینولیتیک در رگ های خونی بدن وجود داشته باشد، D-dimer افزایش می یابد.انفارکتوس میوکارد، انفارکتوس مغزی، آمبولی ریه، ترومبوز وریدی، جراحی، تومور، انعقاد داخل عروقی منتشر، عفونت و نکروز بافت می تواند منجر به افزایش D-dimer شود.به خصوص برای افراد مسن و بیماران بستری در بیمارستان، به دلیل باکتریمی و سایر بیماری ها، به راحتی می توان انعقاد خون غیرطبیعی ایجاد کرد و منجر به افزایش دی دیمر می شود.

D-dimer عمدتاً عملکرد فیبرینولیتیک را منعکس می کند.افزایش یا مثبت مشاهده شده در هیپرفیبرینولیز ثانویه مانند حالت هایپر انعقاد، انعقاد داخل عروقی منتشر، بیماری کلیوی، رد پیوند اعضا، درمان ترومبولیتیک و غیره. تعیین عوامل اصلی سیستم فیبرینولیتیک برای تشخیص و درمان بیماری‌های سیستم فیبرینولیتیک (مانند DIC، ترومبوزهای مختلف) و بیماری های مربوط به سیستم فیبرینولیتیک (مانند تومورها، سندرم بارداری)، و نظارت بر درمان ترومبولیتیک.

سطوح بالا از D-dimer، محصول تخریب فیبرین، نشان دهنده تخریب مکرر فیبرین در داخل بدن است.بنابراین، D-dimer فیبری یک شاخص کلیدی ترومبوز ورید عمقی (DVT)، آمبولی ریوی (PE)، انعقاد داخل عروقی منتشر (DIC) است.

بسیاری از بیماری ها باعث فعال شدن سیستم انعقادی و یا سیستم فیبرینولیتیک در بدن و در نتیجه افزایش سطح D-dimer می شود و این فعال شدن ارتباط نزدیکی با مرحله، شدت و درمان بیماری دارد، بنابراین در این بیماری ها تشخیص سطح D-dimer می تواند به عنوان یک نشانگر ارزیابی برای مرحله بندی بیماری، پیش آگهی و راهنمایی درمان استفاده شود.

کاربرد D-dimer در ترومبوز ورید عمقی

از آنجایی که ویلسون و همکارانبرای اولین بار در سال 1971 از محصولات تخریب فیبرین برای تشخیص آمبولی ریه استفاده شد.با برخی از روش‌های تشخیص بسیار حساس، ارزش بدنی D-dimer منفی یک اثر پیش‌بینی‌کننده منفی ایده‌آل برای آمبولی ریه دارد و مقدار آن 0.99 است.نتیجه منفی اساساً می تواند آمبولی ریه را رد کند و در نتیجه معاینات تهاجمی مانند اسکن پرفیوژن تهویه و آنژیوگرافی ریه را کاهش دهد.از درمان کورکور ضد انعقاد اجتناب کنید. د - غلظت دایمر به محل ترومبوز مربوط می شود، با غلظت های بالاتر در شاخه های اصلی تنه ریوی و غلظت های کمتر در شاخه های فرعی.

D-دایمرهای پلاسما منفی احتمال DVT را رد می کند.آنژیوگرافی تایید کرد DVT 100٪ برای D-dimer مثبت است.می تواند برای درمان ترومبولیتیک و هدایت داروهای ضد انعقاد هپارین و مشاهده اثربخشی استفاده شود.

D-dimer می تواند تغییرات در اندازه ترومبوز را منعکس کند.اگر محتوا دوباره افزایش یابد، نشان دهنده عود ترومبوز است.در طول دوره درمان، همچنان بالا است و اندازه ترومبوز تغییر نمی کند، که نشان دهنده بی اثر بودن درمان است.