دو مطالعه کلیدی انعقاد خون، زمان ترومبوپلاستین جزئی فعال (APTT) و زمان پروترومبین (PT)، هر دو به تعیین علت ناهنجاری‌های انعقادی کمک می‌کنند.
برای حفظ خون در حالت مایع، بدن باید یک عمل متعادل کننده ظریف انجام دهد.خون در گردش حاوی دو جزء خونی است، پیش انعقاد که انعقاد خون را تقویت می کند و ضد انعقاد که انعقاد را مهار می کند تا جریان خون را حفظ کند.با این حال، هنگامی که یک رگ خونی آسیب می بیند و تعادل به هم می خورد، پیش انعقاد در ناحیه آسیب دیده جمع می شود و لخته شدن خون آغاز می شود.فرآیند انعقاد خون یک پیوند به پیوند است و می تواند توسط هر دو سیستم انعقادی به صورت موازی، درونی یا بیرونی فعال شود.هنگامی که خون با کلاژن یا اندوتلیوم آسیب دیده تماس می گیرد، سیستم درون زا فعال می شود.سیستم بیرونی زمانی فعال می شود که بافت آسیب دیده مواد انعقادی خاصی مانند ترومبوپلاستین را آزاد می کند.مسیر مشترک نهایی دو سیستم منتهی به راس تراکم.هنگامی که این فرآیند انعقاد، اگرچه به نظر می رسد آنی است، می توان دو تست تشخیصی کلیدی، زمان ترومبوپلاستین جزئی فعال (APTT) و زمان پروترومبین (PT) را انجام داد.انجام این آزمایشات به تشخیص اساسی همه ناهنجاری های انعقادی کمک می کند.

 

1. APTT چه چیزی را نشان می دهد؟

سنجش APTT مسیرهای انعقادی درون زا و رایج را ارزیابی می کند.به طور خاص، مدت زمان طول می کشد تا یک نمونه خون با افزودن یک ماده فعال (کلسیم) و فسفولیپیدها، لخته فیبرین تشکیل دهد.حساس تر و سریع تر از زمان ترومبوپلاستین جزئی.APTT اغلب برای نظارت بر درمان با بنفشه کبد استفاده می شود.

هر آزمایشگاه مقدار نرمال APTT خود را دارد، اما معمولاً بین 16 تا 40 ثانیه است.زمان طولانی ممکن است نشان دهنده نارسایی حوزه چهارم مسیر درون زا، Xia یا فاکتور، یا کمبود فاکتور I، V یا X از مسیر مشترک باشد.بیماران مبتلا به کمبود ویتامین K، بیماری کبدی یا انعقاد داخل عروقی منتشر، APTT را طولانی می کنند.برخی داروها - آنتی بیوتیک ها، داروهای ضد انعقاد، مواد مخدر، مواد مخدر یا آسپرین نیز می توانند APTT را طولانی کنند.

کاهش APTT می تواند ناشی از خونریزی حاد، زخم های گسترده (به غیر از سرطان کبد) و برخی درمان های دارویی از جمله آنتی هیستامین ها، آنتی اسیدها، داروهای دیژیتالیس و غیره باشد.

2. PT چه چیزی را نشان می دهد؟

سنجش PT مسیرهای لخته شدن خارجی و رایج را ارزیابی می کند.برای نظارت بر درمان با داروهای ضد انعقاد.این آزمایش زمان لخته شدن پلاسما را پس از افزودن فاکتور بافتی و کلسیم به نمونه خون اندازه گیری می کند.یک محدوده طبیعی معمول برای PT 11 تا 16 ثانیه است.طولانی شدن PT ممکن است نشان دهنده کمبود پروفیبرینوژن ترومبین یا فاکتور V، W یا X باشد.

بیماران مبتلا به استفراغ، اسهال، خوردن سبزیجات برگ سبز، الکل یا آنتی بیوتیک درمانی طولانی مدت، داروهای ضد فشار خون، داروهای ضد انعقاد خوراکی، مواد مخدر و دوزهای زیاد آسپرین نیز می توانند PT را طولانی کنند.PT درجه پایین نیز می تواند توسط باربیتورات های آنتی هیستامین، آنتی اسیدها یا ویتامین K ایجاد شود.

اگر PT بیمار بیش از 40 ثانیه باشد، ویتامین K داخل عضلانی یا پلاسمای منجمد تازه خشک شده مورد نیاز است.به طور دوره ای خونریزی بیمار را ارزیابی کنید، وضعیت عصبی او را بررسی کنید و آزمایش خون مخفی در ادرار و مدفوع انجام دهید.

 

3. نتایج را توضیح دهید

بیمار مبتلا به انعقاد غیرطبیعی معمولاً به دو آزمایش APTT و PT نیاز دارد و برای تفسیر این نتایج، گذراندن این آزمایشات زمانی و در نهایت ترتیب درمان به شما نیاز دارد.