پس، چرا مجموعه معمولی نمونه‌های لوله سرم (بدون مواد افزودنی یا منعقدکننده) نیز در شرایط آزمایشگاهی لخته‌های فیبرینی تشکیل دادند، اما برای تولید مقدار زیادی FDP و D-dimer تجزیه نشدند؟این بستگی به لوله سرم دارد.بعد از جمع‌آوری نمونه چه اتفاقی افتاد: اول اینکه مقدار زیادی tPA وارد خون نمی‌شود.دوم، حتی اگر مقدار کمی از tPA وارد خون شود، tPA آزاد توسط PAI-1 متصل می شود و فعالیت خود را در حدود 5 دقیقه قبل از اتصال به فیبرین از دست می دهد.در این زمان، اغلب هیچ فیبرین در لوله سرم بدون مواد افزودنی یا با منعقد کننده وجود ندارد.بیش از ده دقیقه طول می کشد تا خون بدون مواد افزودنی به طور طبیعی منعقد شود، در حالی که خون با ماده منعقد کننده (معمولاً پودر سیلیکون) در داخل شروع می شود.همچنین بیش از 5 دقیقه طول می کشد تا فیبرین از مسیر انعقاد خون تشکیل شود.علاوه بر این، فعالیت فیبرینولیتیک در دمای اتاق در شرایط آزمایشگاهی نیز تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.

بیایید در طول این موضوع دوباره در مورد ترومبوالاستوگرام صحبت کنیم: شما می توانید درک کنید که لخته خون در لوله سرم به راحتی تجزیه نمی شود و می توانید درک کنید که چرا تست ترومبوالاستوگرام (TEG) برای منعکس کننده هایپرفیبرینولیز حساس نیست - هر دو وضعیت مشابه است. البته دمای تست TEG را می توان در 37 درجه نگه داشت.اگر TEG برای انعکاس وضعیت فیبرینولیز حساسیت بیشتری دارد، یک راه اضافه کردن tPA در آزمایش TEG آزمایشگاهی است، اما هنوز مشکلات استانداردسازی وجود دارد و هیچ کاربرد جهانی وجود ندارد.علاوه بر این، می توان آن را بلافاصله پس از نمونه برداری در کنار تخت اندازه گیری کرد، اما اثر واقعی نیز بسیار محدود است.یک آزمایش سنتی و موثرتر برای ارزیابی فعالیت فیبرینولیتیک، زمان انحلال اوگلوبولین است.دلیل حساسیت آن بیشتر از TEG است.در آزمایش، آنتی پلاسمین با تنظیم مقدار pH و سانتریفیوژ حذف می شود، اما آزمایش زمان زیادی می برد و نسبتاً خشن است و به ندرت در آزمایشگاه ها انجام می شود.