پنومونی کروناویروس جدید 2019 (COVID-19) در سراسر جهان گسترش یافته است.مطالعات قبلی نشان داده‌اند که عفونت کروناویروس می‌تواند منجر به اختلالات انعقادی شود، که عمدتاً به‌صورت طولانی‌مدت زمان ترومبوپلاستین نسبی فعال (APTT)، ترومبوسیتوپنی، سطوح بالا D-dimer (DD) و انعقاد داخل عروقی منتشر (DIC) آشکار می‌شود که با مرگ‌ومیر بالاتر همراه است.

یک متاآنالیز اخیر عملکرد انعقاد در بیماران مبتلا به کووید-19 (شامل 9 مطالعه گذشته نگر با مجموع 1105 بیمار) نشان داد که در مقایسه با بیماران خفیف، بیماران مبتلا به کووید-19 شدید مقادیر DD، زمان پروترومبین (PT) به طور قابل توجهی بالاتری داشتند. طولانی تر بودافزایش DD یک عامل خطر برای تشدید و یک عامل خطر برای مرگ بود.با این حال، متاآنالیز فوق الذکر شامل مطالعات کمتر و شامل موضوعات تحقیقاتی کمتری بود.اخیراً مطالعات بالینی گسترده تری در مورد عملکرد انعقاد در بیماران مبتلا به COVID-19 منتشر شده است و ویژگی های انعقادی بیماران مبتلا به COVID-19 گزارش شده در مطالعات مختلف نیز دقیقاً نیست.

یک مطالعه اخیر بر اساس داده های ملی نشان داد که 40٪ از بیماران COVID-19 در معرض خطر بالای ترومبوآمبولی وریدی (VTE) هستند و 11٪ از بیماران پرخطر بدون اقدامات پیشگیرانه به این بیماری مبتلا می شوند.VTE.نتایج یک مطالعه دیگر همچنین نشان داد که 25٪ از بیماران مبتلا به کووید-19 شدید دچار VTE شدند و میزان مرگ و میر بیماران مبتلا به VTE به 40٪ رسید.این نشان می دهد که بیماران مبتلا به COVID-19، به ویژه بیماران شدید یا بدحال، در معرض خطر بیشتری برای VTE هستند.دلیل احتمالی این است که بیماران شدید و بدحال بیماری های زمینه ای بیشتری دارند، مانند سابقه انفارکتوس مغزی و تومور بدخیم که همگی از عوامل خطر VTE هستند و بیماران شدید و بدحال برای مدت طولانی در بستر، آرامبخش، بی حرکت هستند. ، و بر روی دستگاه های مختلف قرار می گیرد.اقدامات درمانی مانند لوله ها نیز از عوامل خطر برای ترومبوز هستند.بنابراین، برای بیماران شدید و بدحال COVID-19، می توان پیشگیری مکانیکی از VTE مانند جوراب های الاستیک، پمپ بادی متناوب و غیره انجام داد.در عین حال، سابقه پزشکی گذشته بیمار باید به طور کامل درک شود و عملکرد انعقادی بیمار باید به موقع ارزیابی شود.در بیماران، در صورت عدم وجود موارد منع انعقاد، می توان ضد انعقاد پیشگیرانه را آغاز کرد

نتایج کنونی نشان می‌دهد که اختلالات انعقادی در بیماران شدید، بدحال و در حال مرگ کووید-19 شایع‌تر است.تعداد پلاکت، مقادیر DD و PT با شدت بیماری در ارتباط است و می تواند به عنوان شاخص های هشدار دهنده اولیه بدتر شدن بیماری در طول بستری استفاده شود.