ترومبوز به طور کلی قابل درمان است.

ترومبوز عمدتاً به این دلیل است که رگ های خونی بیمار در اثر برخی عوامل آسیب دیده و شروع به پاره شدن می کنند و تعداد زیادی پلاکت جمع می شوند تا رگ های خونی را مسدود کنند.برای درمان می توان از داروهای ضد تجمع پلاکتی مانند آسپرین و تیروفیبان و غیره استفاده کرد. این داروها عمدتاً می توانند نقش ضد تجمع پلاکتی را در ناحیه موضعی ایفا کنند، زیرا تحت تأثیر بیماری های طولانی مدت، پلاکت ها آسان می شوند. با زباله های مختلف جدا شده است.و زباله ها در رگ های خونی محلی متراکم می شوند و باعث ترومبوز می شوند.

اگر علائم ترومبوز شدید باشد، می توان از درمان مداخله ای استفاده کرد که عمدتاً شامل ترومبولیز کاتتر یا ساکشن ترومبوز مکانیکی می شود.ترومبوز آسیب زیادی به عروق خونی وارد کرده و ضایعات خاصی را ایجاد کرده است.اگر از طریق مداخله درمانی قابل حل نباشد، مداخله جراحی برای بازسازی دسترسی قلبی عروقی و کمک به بازگرداندن گردش خون مورد نیاز است.

دلایل زیادی برای تشکیل ترومبوز وجود دارد.علاوه بر کنترل ترومبوز، تقویت پیشگیری نیز ضروری است تا از تشکیل تعداد زیادی ترومبوز جلوگیری شود.