در زندگی، افراد ناگزیر هر از گاهی دچار ضربه و خونریزی می شوند.در شرایط عادی، اگر برخی از زخم ها درمان نشوند، خون به تدریج منعقد می شود، خونریزی خود به خود متوقف می شود و در نهایت پوسته های خونی باقی می ماند.چرا این هست؟چه موادی در این فرآیند نقش مهمی داشته اند؟در ادامه، اجازه دهید با هم دانش انعقاد خون را بررسی کنیم!

همانطور که همه می دانیم، خون به طور مداوم تحت فشار قلب در بدن انسان در گردش است تا اکسیژن، پروتئین، آب، الکترولیت ها و کربوهیدرات های مورد نیاز بدن را منتقل کند.در شرایط عادی، خون در رگ های خونی جریان دارد.هنگامی که رگ های خونی آسیب می بینند، بدن از طریق یک سری واکنش ها خونریزی و لخته شدن را متوقف می کند.انعقاد طبیعی و هموستاز بدن انسان عمدتاً به ساختار و عملکرد دیواره عروق خونی دست نخورده، فعالیت طبیعی عوامل انعقادی و کیفیت و کمیت پلاکت‌های مؤثر بستگی دارد.

در شرایط عادی، پلاکت ها در امتداد دیواره های داخلی مویرگ ها قرار می گیرند تا یکپارچگی دیواره رگ های خونی را حفظ کنند.هنگامی که رگ های خونی آسیب می بینند، ابتدا انقباض اتفاق می افتد، دیواره های رگ های خونی در قسمت آسیب دیده به یکدیگر نزدیک می شوند، زخم را کوچک می کند و جریان خون را کند می کند.در همان زمان، پلاکت‌ها می‌چسبند، تجمع می‌یابند و محتویات را در قسمت آسیب‌دیده آزاد می‌کنند و ترومب پلاکتی موضعی تشکیل می‌دهند و زخم را مسدود می‌کنند.هموستاز رگ‌ها و پلاکت‌ها را هموستاز اولیه و فرآیند تشکیل لخته فیبرینی در محل آسیب دیده پس از فعال شدن سیستم انعقادی برای انسداد زخم را مکانیسم هموستاتیک ثانویه می‌گویند.

به طور خاص، انعقاد خون به فرآیندی اطلاق می شود که در آن خون از حالت روان به حالت ژل غیر روان تغییر می کند.انعقاد به این معنی است که یک سری از عوامل انعقادی به طور متوالی توسط آنزیمولیز فعال می شوند و در نهایت ترومبین تشکیل می شود تا لخته فیبرین را تشکیل دهد.فرآیند انعقاد اغلب شامل سه راه است، مسیر انعقادی درون زا، مسیر انعقادی اگزوژن و مسیر انعقادی مشترک.

1) مسیر انعقاد درون زا توسط فاکتور انعقادی XII از طریق یک واکنش تماسی آغاز می شود.از طریق فعال شدن و واکنش انواع فاکتورهای انعقادی، پروترومبین در نهایت به ترومبین تبدیل می شود.ترومبین برای رسیدن به هدف انعقاد خون، فیبرینوژن را به فیبرین تبدیل می کند.

2) مسیر انعقادی اگزوژن به آزادسازی فاکتور بافتی خود اشاره دارد که به زمان کوتاهی برای انعقاد و پاسخ سریع نیاز دارد.

مطالعات نشان داده اند که مسیر انعقادی درون زا و مسیر انعقادی اگزوژن می توانند به طور متقابل فعال و متقابلا فعال شوند.

3) مسیر انعقادی مشترک به مرحله انعقاد مشترک سیستم انعقادی درون زا و سیستم انعقاد اگزوژن اطلاق می شود که عمدتاً شامل دو مرحله تولید ترومبین و تشکیل فیبرین است.

به اصطلاح هموستاز و آسیب عروق خونی که مسیر انعقادی اگزوژن را فعال می کند.عملکرد فیزیولوژیکی مسیر انعقاد درون زا در حال حاضر خیلی روشن نیست.با این حال، مسلم است که مسیر انعقاد خون درون زا در تماس بدن انسان با مواد مصنوعی فعال می شود، به این معنی که مواد بیولوژیکی می توانند باعث انعقاد خون در بدن انسان شوند و این پدیده نیز به یک مانع بزرگ برای کاشت وسایل پزشکی در بدن انسان

ناهنجاری ها یا موانع در هر فاکتور انعقادی یا پیوند در فرآیند انعقاد باعث ایجاد ناهنجاری یا اختلال در کل فرآیند انعقاد می شود.مشاهده می شود که انعقاد خون یک فرآیند پیچیده و ظریف در بدن انسان است که نقش مهمی در حفظ زندگی ما دارد.