ترومبوز معمولاً باید از طریق معاینه فیزیکی، معاینه آزمایشگاهی و معاینه تصویربرداری تشخیص داده شود.

1. معاینه فیزیکی: اگر وجود ترومبوز وریدی مشکوک باشد، معمولاً بر بازگشت خون در وریدها تأثیر می گذارد و در نتیجه باعث درد و تورم اندام می شود.در موارد شدید نیز با رنگ پریدگی پوست و بدون نبض در اندام ها همراه خواهد بود.می توان از آن به عنوان یک آیتم بازرسی اولیه برای ترومبوز استفاده کرد.

2. معاینه آزمایشگاهی: شامل معاینه معمول خون، معاینات انعقادی طبیعی، معاینه بیوشیمیایی و ... یکی از مهم ترین آنها D-dimer است که محصول تخریبی است که با حل شدن کمپلکس فیبرین تولید می شود.هنگامی که ترومبوز وریدی رخ می دهد، سیستم فیبرینولیتیک نیز فعال می شود.اگر غلظت D-dimer نرمال باشد، مقدار منفی آن نسبتا قابل اعتماد است و اساساً می توان احتمال ترومبوز حاد را رد کرد.

3. معاینه تصویربرداری: روش رایج معاینه، معاینه سونوگرافی B است که از طریق آن اندازه، دامنه و جریان خون موضعی ترومبوز قابل مشاهده است.اگر رگ‌های خونی نسبتاً نازک و ترومبوز نسبتاً کوچک باشد، می‌توان از معاینات سی‌تی‌سی و ام آر آی نیز برای تشخیص دقیق محل ترومبوز و وضعیت خاص انسداد رگ استفاده کرد.

پس از مشکوک شدن به ترومبوز در بدن، توصیه می شود به موقع به دنبال درمان پزشکی باشید و با راهنمایی پزشک، روش معاینه مناسب را با توجه به شرایط خود برای تأیید تشخیص انتخاب کنید.و توجه داشته باشید که در زندگی روزمره، باید آب بیشتری بنوشید، بیشتر ورزش کنید و غذاهای غنی از ویتامین بیشتری مصرف کنید.برای بیماران مبتلا به بیماری های اولیه، مانند فشار خون، چربی خون، هایپرگلیسمی و غیره، درمان فعال بیماری اولیه ضروری است.