ضد انعقاد خون چیست؟

معرف های شیمیایی یا موادی که می توانند از انعقاد خون جلوگیری کنند، ضد انعقاد نامیده می شوند، مانند ضد انعقاد طبیعی (هپارین، هیرودین و غیره)، عوامل کلسیم + کلسیم (سیترات سدیم، فلوراید پتاسیم).داروهای ضد انعقاد رایج عبارتند از هپارین، اتیلن دی آمین تترا استات (نمک EDTA)، سیترات، اگزالات و غیره. در کاربرد عملی، ضد انعقادها باید با توجه به نیازهای مختلف انتخاب شوند تا اثرات ایده آل حاصل شود.

تزریق هپارین

تزریق هپارین یک ضد انعقاد است.برای کاهش توانایی لخته شدن خون و کمک به جلوگیری از تشکیل لخته های مضر در رگ های خونی استفاده می شود.این دارو گاهی اوقات رقیق کننده خون نامیده می شود، اگرچه در واقع خون را رقیق نمی کند.هپارین لخته های خونی را که قبلاً تشکیل شده اند حل نمی کند، اما می تواند از بزرگ شدن آنها جلوگیری کند که می تواند منجر به مشکلات جدی تری شود.

هپارین برای پیشگیری یا درمان برخی بیماری های عروقی، قلبی و ریوی استفاده می شود.هپارین همچنین برای جلوگیری از انعقاد خون در جراحی قلب باز، جراحی بای پس قلب، دیالیز کلیه و انتقال خون استفاده می شود.این دارو در دوزهای پایین برای جلوگیری از ترومبوز در برخی از بیماران، به ویژه بیمارانی که باید تحت انواع خاصی از عمل جراحی قرار گیرند یا باید برای مدت طولانی در رختخواب بمانند، استفاده می شود.هپارین همچنین می تواند برای تشخیص و درمان یک بیماری خونی جدی به نام انعقاد داخل عروقی منتشر استفاده شود.

فقط با نسخه پزشک قابل خرید است.

نمک EDTC

یک ماده شیمیایی که به یون های فلزی خاصی مانند کلسیم، منیزیم، سرب و آهن متصل می شود.برای جلوگیری از لخته شدن نمونه های خون و حذف کلسیم و سرب از بدن به صورت دارویی استفاده می شود.همچنین برای جلوگیری از تشکیل بیوفیلم باکتری ها (لایه های نازک متصل به سطح) استفاده می شود.این یک عامل کیلیت است.اتیلن دی استیک اسید و اتیلن دی اتیلن دی آمین تترا استیک اسید نیز نامیده می شود.

EDTA-K2 توصیه شده توسط کمیته استانداردسازی بین المللی هماتولوژی دارای بالاترین حلالیت و سریعترین سرعت ضد انعقاد است.