1).بیماران سکته مغزی

سکته قلبی آمبولیک یک سکته مغزی ایسکمیک است که در اثر ریزش آمبولی های قلبی و آمبولی کردن شریان های مغزی مربوطه ایجاد می شود و 14 تا 30 درصد از سکته های مغزی ایسکمیک را شامل می شود.در این میان، سکته مغزی مرتبط با فیبریلاسیون دهلیزی بیش از 79 درصد از سکته های قلبی آمبولیک را تشکیل می دهد، و سکته های قلبی آمبولیک جدی تر هستند و باید به موقع شناسایی شوند و به طور فعال مداخله شوند.برای ارزیابی خطر ترومبوز و درمان ضد انعقادی بیماران و درمان ضد انعقاد بالینی نیاز به استفاده از شاخص های انعقادی برای ارزیابی اثر ضد انعقاد و داروهای ضد انعقاد دقیق برای جلوگیری از خونریزی است.

بیشترین خطر در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی، ترومبوز شریانی، به ویژه آمبولی مغزی است.توصیه های ضد انعقادی برای انفارکتوس مغزی ثانویه به فیبریلاسیون دهلیزی:
1. استفاده روتین و فوری از داروهای ضد انعقاد برای بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد مغزی توصیه نمی شود.
2. در بیماران تحت درمان با ترومبولیز، به طور کلی استفاده از داروهای ضد انعقاد در عرض 24 ساعت توصیه نمی شود.
3. در صورت عدم وجود موارد منع مصرف مانند تمایل به خونریزی، بیماری شدید کبدی و کلیوی، فشار خون >100/180 میلی‌متر جیوه و غیره، شرایط زیر را می‌توان مصرف انتخابی داروهای ضد انعقاد در نظر گرفت:
(1) بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی (مانند دریچه مصنوعی، فیبریلاسیون دهلیزی، انفارکتوس میوکارد با ترومبوز دیواری، ترومبوز دهلیز چپ و غیره) مستعد سکته مغزی مکرر هستند.
(2) بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک همراه با کمبود پروتئین C، کمبود پروتئین S، مقاومت پروتئین فعال C و سایر بیماران ترومبوپرون.بیماران مبتلا به آنوریسم تشریح کننده خارج جمجمه علامت دار؛بیماران مبتلا به تنگی شریان داخل جمجمه ای و داخل جمجمه ای.
(3) بیماران بستری مبتلا به انفارکتوس مغزی می توانند از هپارین با دوز پایین یا دوز مربوطه LMWH برای جلوگیری از ترومبوز ورید عمقی و آمبولی ریه استفاده کنند.

2).ارزش نظارت بر شاخص انعقاد هنگام استفاده از داروهای ضد انعقاد

• PT: عملکرد INR آزمایشگاه خوب است و می توان از آن برای تنظیم دوز وارفارین استفاده کرد.ارزیابی خطر خونریزی ریواروکسابان و ادوکسابان.
• APTT: می تواند برای ارزیابی اثربخشی و ایمنی هپارین شکسته نشده (دوزهای متوسط) و ارزیابی کیفی خطر خونریزی دابیگاتران استفاده شود.
• TT: حساس به دابیگاتران، برای تایید باقیمانده دابیگاتران در خون استفاده می شود.
• D-Dimer/FDP: می توان از آن برای ارزیابی اثر درمانی داروهای ضد انعقاد مانند وارفارین و هپارین استفاده کرد.و برای ارزیابی اثر درمانی داروهای ترومبولیتیک مانند اوروکیناز، استرپتوکیناز و آلتپلاز.
• AT-III: می توان از آن برای هدایت اثرات دارویی هپارین، هپارین با وزن مولکولی کم و فونداپارینوکس استفاده کرد و نشان داد که آیا تغییر داروهای ضد انعقاد در عمل بالینی ضروری است یا خیر.

3).ضد انعقاد قبل و بعد از کاردیوورژن فیبریلاسیون دهلیزی

خطر ترومبوآمبولی در حین کاردیوورژن فیبریلاسیون دهلیزی وجود دارد و درمان ضد انعقادی مناسب می تواند خطر ترومبوآمبولی را کاهش دهد.برای بیماران همودینامیکی ناپایدار با فیبریلاسیون دهلیزی که نیاز به کاردیوورژن فوری دارند، شروع ضد انعقاد نباید کاردیوورژن را به تاخیر بیندازد.در صورت عدم وجود منع مصرف، باید در اسرع وقت از هپارین یا هپارین با وزن مولکولی کم یا NOAC استفاده شود و همزمان کاردیوورژن انجام شود.