Η πηκτικότητα αναφέρεται συνήθως σε ασθένεια δυσλειτουργίας της πήξης, η οποία προκαλείται από διάφορους παράγοντες που οδηγούν σε έλλειψη παραγόντων πήξης ή δυσλειτουργία πήξης, με αποτέλεσμα μια σειρά αιμορραγιών ή αιμορραγιών.Μπορεί να χωριστεί σε συγγενείς και κληρονομικές παθήσεις δυσλειτουργίας πήξης, επίκτητες επίκτητες διαταραχές πήξης.

1. Συγγενείς κληρονομικές διαταραχές πήξης: λόγω συγγενών παραγόντων όπως γονιδιακά ελαττώματα, συνήθως το χρωμόσωμα Χ φέρει υπολειπόμενη κληρονομικότητα, συχνή είναι η αιμορροφιλία, κλινικές εκδηλώσεις είναι αυθόρμητη αιμορραγία, αιμάτωμα, δυσφαγία κ.λπ. Μέσω εργαστηριακής εξέτασης μπορεί να ανιχνευθεί ότι Η θρομβοπλαστίνη παράγεται ελάχιστα και υπό την καθοδήγηση ενός γιατρού, η βιταμίνη Κ1, τα δισκία φαινσουλφάμης και άλλα φάρμακα μπορούν να συμπληρωθούν για την προώθηση της πήξης του αίματος.

2. Νόσος επίκτητης δυσλειτουργίας πήξης: αναφέρεται στη δυσλειτουργία της πήξης που προκαλείται από φάρμακα, ασθένειες ή δηλητήρια κ.λπ. Οι πιο συχνές είναι η δυσλειτουργία της πήξης που προκαλείται από ανεπάρκεια βιταμίνης Κ και ηπατική νόσο.Είναι απαραίτητο να αντιμετωπίζονται ενεργά οι πρωταρχικοί παράγοντες σύμφωνα με τις συμβουλές του γιατρού.Εάν προκαλείται από φάρμακα, το φάρμακο πρέπει να μειωθεί κατάλληλα ή να διακοπεί, και στη συνέχεια παράγοντες πήξης του αίματος όπως η βιταμίνη Κ μπορούν να συμπληρωθούν ανάλογα με την κατάσταση αιμορραγίας και μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί μετάγγιση πλάσματος.Εάν ο θρόμβος προκαλείται από δυσλειτουργία της πήξης, απαιτείται αντιπηκτική θεραπεία, όπως νατριούχος ηπαρίνη και άλλα αντιπηκτικά φάρμακα.