01.Διάγνωση εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης και πνευμονικής εμβολής

Η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση (D-VT) είναι επιρρεπής σε πνευμονική εμβολή (PE), συλλογικά γνωστή ως φλεβική θρομβοεμβολή (VTE).Τα επίπεδα D-διμερούς πλάσματος είναι σημαντικά αυξημένα σε ασθενείς με ΦΘΕ.

Σχετικές μελέτες έχουν δείξει ότι η συγκέντρωση D-διμερούς πλάσματος σε ασθενείς με PE και D-VT είναι μεγαλύτερη από 1 000 μg/L.

Ωστόσο, λόγω πολλών ασθενειών ή ορισμένων παθολογικών παραγόντων (χειρουργικές επεμβάσεις, όγκοι, καρδιαγγειακές παθήσεις κ.λπ.) έχουν κάποια επίδραση στην αιμόσταση, με αποτέλεσμα την αύξηση του D-διμερούς.Επομένως, αν και το D-dimer έχει υψηλή ευαισθησία, η ειδικότητά του είναι μόνο 50% έως 70%, και το D-dimer από μόνο του δεν μπορεί να διαγνώσει VTE.Επομένως, μια σημαντική αύξηση του D-διμερούς δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ειδικός δείκτης ΦΘΕ.Η πρακτική σημασία της δοκιμής D-dimer είναι ότι ένα αρνητικό αποτέλεσμα αποκλείει τη διάγνωση της VTE.

 

02 Διάχυτη ενδαγγειακή πήξη

Η διάχυτη ενδαγγειακή πήξη (DIC) είναι ένα σύνδρομο εκτεταμένης μικροθρόμβωσης σε μικρά αγγεία σε όλο το σώμα και δευτερογενούς υπερινωδόλυσης υπό τη δράση ορισμένων παθογόνων παραγόντων, η οποία μπορεί να συνοδεύεται από δευτερογενή ινωδόλυση ή αναστολή της ινωδόλυσης.

Η αυξημένη περιεκτικότητα του D-dimer στο πλάσμα έχει υψηλή κλινική τιμή αναφοράς για την έγκαιρη διάγνωση του DIC.Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι η αύξηση του D-διμερούς δεν αποτελεί ειδική εξέταση για DIC, αλλά πολλές ασθένειες που συνοδεύονται από μικροθρόμβωση μπορεί να οδηγήσουν σε αύξηση του D-διμερούς.Όταν η ινωδόλυση είναι δευτερογενής στην εξωαγγειακή πήξη, το D-διμερές θα αυξηθεί επίσης.

Μελέτες έχουν δείξει ότι το D-dimer αρχίζει να αυξάνεται ημέρες πριν από το DIC και είναι σημαντικά υψηλότερο από το κανονικό.

 

03 Νεογνική ασφυξία

Υπάρχουν διαφορετικοί βαθμοί υποξίας και οξέωσης στη νεογνική ασφυξία και η υποξία και η οξέωση μπορούν να προκαλέσουν εκτεταμένη αγγειακή ενδοθηλιακή βλάβη, με αποτέλεσμα την απελευθέρωση μεγάλης ποσότητας ουσιών πήξης, αυξάνοντας έτσι την παραγωγή ινωδογόνου.

Σχετικές μελέτες έχουν δείξει ότι η τιμή D-διμερούς αίματος ομφάλιου λώρου στην ομάδα ασφυξίας είναι σημαντικά υψηλότερη από αυτή της φυσιολογικής ομάδας ελέγχου και σε σύγκριση με την τιμή D-διμερούς στο περιφερικό αίμα, είναι επίσης σημαντικά υψηλότερη.

 

04 Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (ΣΕΛ)

Το σύστημα πήξης-ινωδόλυσης είναι ανώμαλο σε ασθενείς με ΣΕΛ και η ανωμαλία του συστήματος πήξης-ινωδόλυσης είναι πιο έντονη στο ενεργό στάδιο της νόσου και η τάση θρόμβωσης είναι πιο εμφανής.όταν η νόσος ανακουφιστεί, το σύστημα πήξης-ινωδόλυσης τείνει να είναι φυσιολογικό.

Επομένως, τα επίπεδα D-διμερούς ασθενών με συστηματικό ερυθηματώδη λύκο σε ενεργά και ανενεργά στάδια θα αυξηθούν σημαντικά και τα επίπεδα D-διμερούς πλάσματος των ασθενών σε ενεργό στάδιο είναι σημαντικά υψηλότερα από εκείνα σε ανενεργό στάδιο.

05 Κίρρωση του ήπατος και καρκίνος του ήπατος

Το D-διμερές είναι ένας από τους δείκτες που αντικατοπτρίζουν τη σοβαρότητα της ηπατικής νόσου.Όσο πιο σοβαρή είναι η ηπατική νόσος, τόσο υψηλότερη είναι η περιεκτικότητα σε D-διμερές στο πλάσμα.

Σχετικές μελέτες έδειξαν ότι οι τιμές του διμερούς D των βαθμών Child-Pugh A, B και C σε ασθενείς με κίρρωση ήπατος ήταν (2,218 ± 0,54) μg/mL, (6,03 ± 0,76) μg/mL και (10,536 ± 0,664) μg/mL, αντίστοιχα..

Επιπλέον, το D-διμερές ήταν σημαντικά αυξημένο σε ασθενείς με καρκίνο του ήπατος με ταχεία εξέλιξη και κακή πρόγνωση.

06 Καρκίνος στομάχου

Μετά την εκτομή των καρκινοπαθών, η θρομβοεμβολή εμφανίζεται στους μισούς περίπου ασθενείς και το D-διμερές είναι σημαντικά αυξημένο στο 90% των ασθενών.

Επιπλέον, υπάρχει μια κατηγορία ουσιών με υψηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα στα καρκινικά κύτταρα των οποίων η δομή και ο παράγοντας ιστών είναι πολύ παρόμοια.Η συμμετοχή σε ανθρώπινες μεταβολικές δραστηριότητες μπορεί να προωθήσει τη δραστηριότητα του συστήματος πήξης του σώματος και να αυξήσει τον κίνδυνο θρόμβωσης και το επίπεδο του D-dimer αυξάνεται σημαντικά.Και το επίπεδο του D-διμερούς σε ασθενείς με γαστρικό καρκίνο με στάδιο III-IV ήταν σημαντικά υψηλότερο από αυτό σε ασθενείς με γαστρικό καρκίνο με στάδιο Ι-ΙΙ.

 

07 Πνευμονία από μυκόπλασμα (MMP)

Η σοβαρή MPP συχνά συνοδεύεται από αυξημένα επίπεδα D-διμερούς και τα επίπεδα D-dimer είναι σημαντικά υψηλότερα σε ασθενείς με σοβαρή MPP από ότι σε ήπιες περιπτώσεις.

Όταν η MPP είναι σοβαρά άρρωστη, υποξία, ισχαιμία και οξέωση θα εμφανιστούν τοπικά, σε συνδυασμό με την άμεση εισβολή παθογόνων, τα οποία θα βλάψουν τα ενδοθηλιακά κύτταρα των αγγείων, θα εκθέσουν το κολλαγόνο, θα ενεργοποιήσουν το σύστημα πήξης, θα σχηματίσουν μια υπερπηκτική κατάσταση και θα σχηματίσουν μικροθρόμβους.Τα εσωτερικά συστήματα ινωδολυτικής, κινίνης και συμπληρώματος ενεργοποιούνται επίσης διαδοχικά, με αποτέλεσμα αυξημένα επίπεδα D-διμερούς.

 

08 Διαβήτης, διαβητική νεφροπάθεια

Τα επίπεδα D-διμερούς ήταν σημαντικά αυξημένα σε ασθενείς με διαβήτη και διαβητική νεφροπάθεια.

Επιπλέον, οι δείκτες D-διμερούς και ινωδογόνου των ασθενών με διαβητική νεφροπάθεια ήταν σημαντικά υψηλότεροι από εκείνους των ασθενών με διαβήτη τύπου 2.Επομένως, στην κλινική πράξη, το D-dimer μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δείκτης δοκιμής για τη διάγνωση της σοβαρότητας του διαβήτη και της νεφρικής νόσου σε ασθενείς.

09 Αλλεργική πορφύρα (AP)

Στην οξεία φάση της ΑΠ, υπάρχουν διαφορετικοί βαθμοί υπερπηκτικότητας του αίματος και ενισχυμένη λειτουργία των αιμοπεταλίων, που οδηγεί σε αγγειόσπασμο, συσσώρευση αιμοπεταλίων και θρόμβωση.

Το αυξημένο D-διμερές σε παιδιά με ΑΠ είναι συχνό μετά από 2 εβδομάδες έναρξης και ποικίλλει μεταξύ των κλινικών σταδίων, αντανακλώντας την έκταση και τον βαθμό της συστηματικής αγγειακής φλεγμονής.

Επιπλέον, είναι επίσης ένας προγνωστικός δείκτης, με επίμονα υψηλά επίπεδα D-διμερούς, η νόσος είναι συχνά παρατεταμένη και επιρρεπής σε νεφρική βλάβη.

 

10 Εγκυμοσύνη

Σχετικές μελέτες έχουν δείξει ότι περίπου το 10% των εγκύων γυναικών έχουν σημαντικά αυξημένα επίπεδα D-dimer, υποδηλώνοντας κίνδυνο θρόμβων αίματος.

Η προεκλαμψία είναι μια συχνή επιπλοκή της εγκυμοσύνης.Οι κύριες παθολογικές αλλαγές της προεκλαμψίας και της εκλαμψίας είναι η ενεργοποίηση της πήξης και η ενίσχυση της ινωδόλυσης, με αποτέλεσμα την αύξηση της μικροαγγειακής θρόμβωσης και του D-διμερούς.

Το D-διμερές μειώθηκε γρήγορα μετά τον τοκετό σε φυσιολογικές γυναίκες, αλλά αυξήθηκε σε γυναίκες με προεκλαμψία και επέστρεψε στο φυσιολογικό μέχρι τις 4 έως 6 εβδομάδες.

11 Οξύ στεφανιαίο σύνδρομο και ανατομικό ανεύρυσμα

Οι ασθενείς με οξέα στεφανιαία σύνδρομα έχουν φυσιολογικά ή ελαφρώς αυξημένα επίπεδα D-διμερούς, ενώ τα ανευρύσματα ανατομής της αορτής είναι σημαντικά αυξημένα.

Αυτό σχετίζεται με τη σημαντική διαφορά στο φορτίο θρόμβου στα αρτηριακά αγγεία των δύο.Ο αυλός του στεφανιαίου πόρου είναι λεπτότερος και ο θρόμβος στη στεφανιαία αρτηρία μικρότερος.Μετά τη ρήξη του εσωτερικού χιτώνα της αορτής, μεγάλη ποσότητα αρτηριακού αίματος εισέρχεται στο τοίχωμα του αγγείου για να σχηματίσει ένα ανατομικό ανεύρυσμα.Με τη δράση του μηχανισμού πήξης σχηματίζεται μεγάλος αριθμός θρόμβων.

12 Οξύ εγκεφαλικό έμφραγμα

Στο οξύ εγκεφαλικό έμφραγμα, η αυτόματη θρομβόλυση και η δευτερογενής ινωδολυτική δραστηριότητα είναι αυξημένες, που εκδηλώνονται ως αυξημένα επίπεδα D-διμερούς στο πλάσμα.Το επίπεδο D-διμερούς ήταν σημαντικά αυξημένο στο πρώιμο στάδιο του οξέος εγκεφαλικού εμφράγματος.

Τα επίπεδα D-διμερούς πλάσματος σε ασθενείς με οξύ ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο αυξήθηκαν ελαφρώς την πρώτη εβδομάδα μετά την έναρξη, αυξήθηκαν σημαντικά σε 2 έως 4 εβδομάδες και δεν διέφεραν από τα φυσιολογικά επίπεδα κατά την περίοδο ανάρρωσης (>3 μήνες).