1. Χρόνος προθρομβίνης (PT):

Το PT αναφέρεται στον χρόνο που απαιτείται για τη μετατροπή της προθρομβίνης σε θρομβίνη, που οδηγεί σε πήξη του πλάσματος, αντανακλώντας τη λειτουργία πήξης της εξωτερικής οδού πήξης.Η PT καθορίζεται κυρίως από τα επίπεδα των παραγόντων πήξης I, II, V, VII και X που συντίθενται από το ήπαρ.Ο βασικός παράγοντας πήξης στην εξωτερική οδό πήξης είναι ο παράγοντας VII, ο οποίος σχηματίζει σύμπλοκο FVIIa-TF με ιστικό παράγοντα (TF)., το οποίο ξεκινά την εξωτερική διαδικασία πήξης.Το PT των φυσιολογικών εγκύων γυναικών είναι μικρότερο από αυτό των μη εγκύων γυναικών.Όταν οι παράγοντες X, V, II ή I μειώνονται, η PT μπορεί να παραταθεί.Η PT δεν είναι ευαίσθητη στην έλλειψη ενός μόνο παράγοντα πήξης.Η PT παρατείνεται σημαντικά όταν η συγκέντρωση της προθρομβίνης πέσει κάτω από το 20% του φυσιολογικού επιπέδου και οι παράγοντες V, VII και X πέφτουν κάτω από το 35% του φυσιολογικού επιπέδου.Η PT παρατάθηκε σημαντικά χωρίς να προκαλέσει μη φυσιολογική αιμορραγία.Ο μειωμένος χρόνος προθρομβίνης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης παρατηρείται σε θρομβοεμβολικές παθήσεις και καταστάσεις υπερπηκτικότητας.Εάν η PT είναι 3 δευτερόλεπτα μεγαλύτερη από τον κανονικό έλεγχο, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η διάγνωση DIC.

2. Χρόνος θρομβίνης:

Ο χρόνος θρομβίνης είναι ο χρόνος για τη μετατροπή του ινωδογόνου σε ινώδες, το οποίο μπορεί να αντανακλά την ποιότητα και την ποσότητα του ινωδογόνου στο αίμα.Ο χρόνος θρομβίνης μειώνεται στις φυσιολογικές έγκυες γυναίκες σε σύγκριση με τις μη έγκυες γυναίκες.Δεν υπήρξαν σημαντικές αλλαγές στον χρόνο θρομβίνης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.Ο χρόνος θρομβίνης είναι επίσης μια ευαίσθητη παράμετρος για τα προϊόντα αποικοδόμησης του ινώδους και τις αλλαγές στο ινωδολυτικό σύστημα.Αν και ο χρόνος θρομβίνης μειώνεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι αλλαγές μεταξύ των διαφορετικών περιόδων εγκυμοσύνης δεν είναι σημαντικές, γεγονός που δείχνει επίσης ότι ενισχύεται η ενεργοποίηση του ινωδολυτικού συστήματος στη φυσιολογική εγκυμοσύνη., για εξισορρόπηση και ενίσχυση της πήξης.Οι Wang Li et al[6] διεξήγαγαν μια συγκριτική μελέτη μεταξύ φυσιολογικών εγκύων και μη εγκύων γυναικών.Τα αποτελέσματα της δοκιμής χρόνου θρομβίνης της ομάδας καθυστερημένων εγκύων ήταν σημαντικά μικρότερα από αυτά της ομάδας ελέγχου και της ομάδας πρώιμης και μέσης εγκυμοσύνης, υποδεικνύοντας ότι ο δείκτης χρόνου θρομβίνης στην ομάδα όψιμης εγκυμοσύνης ήταν υψηλότερος από εκείνον της PT και της ενεργοποιημένης μερικής θρομβοπλαστίνης.Ο χρόνος (ενεργοποιημένος χρόνος μερικής θρομβοπλαστίνης, APTT) είναι πιο ευαίσθητος.

3. APTT:

Ο ενεργοποιημένος χρόνος μερικής θρομβοπλαστίνης χρησιμοποιείται κυρίως για την ανίχνευση αλλαγών στη λειτουργία πήξης της ενδογενούς οδού πήξης.Υπό φυσιολογικές συνθήκες, οι κύριοι παράγοντες πήξης που εμπλέκονται στην ενδογενή οδό πήξης είναι οι XI, XII, VIII και VI, εκ των οποίων ο παράγοντας πήξης XII είναι ένας σημαντικός παράγοντας σε αυτό το μονοπάτι.XI και XII, η προκαλλικρεΐνη και το διεγερτικό υψηλού μοριακού βάρους συμμετέχουν από κοινού στη φάση επαφής της πήξης.Μετά την ενεργοποίηση της φάσης επαφής, τα XI και XII ενεργοποιούνται διαδοχικά, ξεκινώντας έτσι την ενδογενή οδό πήξης.Οι βιβλιογραφικές αναφορές δείχνουν ότι σε σύγκριση με τις μη έγκυες γυναίκες, ο χρόνος ενεργοποιημένης μερικής θρομβοπλαστίνης στην κανονική κύηση μειώνεται καθ' όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και το δεύτερο και τρίτο τρίμηνο είναι σημαντικά μικρότεροι από εκείνους στο αρχικό στάδιο.Αν και στην κανονική εγκυμοσύνη, οι παράγοντες πήξης XII, VIII, X και XI αυξάνονται αντίστοιχα με την αύξηση των εβδομάδων κύησης καθ' όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, επειδή ο παράγοντας πήξης XI μπορεί να μην αλλάξει στο δεύτερο και τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, ολόκληρη η ενδογενής λειτουργία πήξης στη μέση και καθυστερημένη εγκυμοσύνη, οι αλλαγές δεν ήταν εμφανείς.

4. Ινωδογόνο (Fg):

Ως γλυκοπρωτεΐνη, σχηματίζει το πεπτίδιο Α και το πεπτίδιο Β υπό υδρόλυση θρομβίνης και τελικά σχηματίζει αδιάλυτο ινώδες για να σταματήσει η αιμορραγία.Το Fg παίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της συσσώρευσης αιμοπεταλίων.Όταν τα αιμοπετάλια ενεργοποιούνται, ο υποδοχέας ινωδογόνου GP Ib/IIIa σχηματίζεται στη μεμβράνη και σχηματίζονται συσσωματώματα αιμοπεταλίων μέσω της σύνδεσης του Fg και τελικά σχηματίζεται θρόμβος.Επιπλέον, ως οξεία αντιδραστική πρωτεΐνη, η αύξηση της συγκέντρωσης του Fg στο πλάσμα υποδηλώνει ότι υπάρχει μια φλεγμονώδης αντίδραση στα αιμοφόρα αγγεία, η οποία μπορεί να επηρεάσει τη ρεολογία του αίματος και είναι ο κύριος καθοριστικός παράγοντας του ιξώδους του πλάσματος.Συμμετέχει άμεσα στην πήξη και ενισχύει τη συσσώρευση των αιμοπεταλίων.Όταν εμφανίζεται προεκλαμψία, τα επίπεδα Fg αυξάνονται σημαντικά και όταν η λειτουργία πήξης του σώματος αντισταθμίζεται, τα επίπεδα Fg τελικά μειώνονται.Ένας μεγάλος αριθμός αναδρομικών μελετών έχει δείξει ότι το επίπεδο Fg κατά την είσοδο στην αίθουσα τοκετού είναι ο πιο σημαντικός δείκτης για την πρόβλεψη της εμφάνισης αιμορραγίας μετά τον τοκετό.Η θετική προγνωστική αξία είναι 100% [7].Στο τρίτο τρίμηνο, το Fg στο πλάσμα είναι γενικά 3 έως 6 g/L.Κατά την ενεργοποίηση της πήξης, ο υψηλότερος Fg στο πλάσμα αποτρέπει την κλινική υποινιδαιμία.Μόνο όταν το πλάσμα Fg>1,5 g/L μπορεί να εξασφαλίσει φυσιολογική λειτουργία πήξης, όταν το πλάσμα Fg<1,5 g/L και σε σοβαρές περιπτώσεις Fg<1 g/L, θα πρέπει να δίνεται προσοχή στον κίνδυνο DIC και θα πρέπει να γίνεται δυναμική επανεξέταση διεξήχθη.Εστιάζοντας στις αμφίδρομες αλλαγές του Fg, το περιεχόμενο του Fg σχετίζεται με τη δραστηριότητα της θρομβίνης και παίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της συσσώρευσης αιμοπεταλίων.Σε περιπτώσεις με αυξημένο Fg, θα πρέπει να δοθεί προσοχή στην εξέταση των δεικτών που σχετίζονται με την υπερπηκτικότητα και των αυτοάνοσων αντισωμάτων [8].Οι Gao Xiaoli και Niu Xiumin[9] συνέκριναν την περιεκτικότητα σε Fg στο πλάσμα εγκύων γυναικών με σακχαρώδη διαβήτη κύησης και φυσιολογικών εγκύων γυναικών και διαπίστωσαν ότι η περιεκτικότητα σε Fg συσχετίστηκε θετικά με τη δραστηριότητα θρομβίνης.Υπάρχει τάση για θρόμβωση.