D-Dimer as 'n prognostiese aanwyser vir verskeie siektes:

As gevolg van die noue verband tussen die stollingsisteem en inflammasie, endoteelskade en ander nie-trombotiese siektes soos infeksie, chirurgie of trauma, hartversaking en kwaadaardige gewasse, word 'n toename in D-Dimer dikwels waargeneem.In navorsing is gevind dat die mees algemene nadelige prognose vir hierdie siektes steeds trombose, DIC, ens is. Die meeste van hierdie komplikasies is juis die mees algemene verwante siektes of toestande wat D-Dimer-verhoging veroorsaak.D-Dimer kan dus as 'n breë en sensitiewe evalueringsaanwyser vir siektes gebruik word.

1.Vir kankerpasiënte het verskeie studies bevind dat die 1-3 jaar oorlewingsyfer van kwaadaardige tumorpasiënte met verhoogde D-Dimeer aansienlik laer is as dié van diegene met normale D-Dimeer.D-Dimer kan gebruik word as 'n aanwyser vir die evaluering van die prognose van kwaadaardige tumorpasiënte.

2.Vir VTE-pasiënte het verskeie studies bevestig dat D-Dimeer-positiewe pasiënte tydens antistolling 'n 2-3 keer hoër risiko van daaropvolgende trombotiese herhaling het in vergelyking met negatiewe pasiënte.Nog 'n meta-analise van 1818 deelnemers aan 7 studies het getoon dat abnormale D-Dimeer een van die hoof voorspellers van trombotiese herhaling in VTE pasiënte is, en D-Dimer is ingesluit in veelvuldige VTE herhaling risiko voorspellingsmodelle.

3.Vir pasiënte wat meganiese klepvervanging (MHVR) ondergaan, het 'n langtermyn-opvolgstudie van 618 deelnemers getoon dat pasiënte met abnormale D-Dimeer-vlakke gedurende die warfarin-tydperk na MHVR 'n risiko gehad het vir nadelige gebeurtenisse ongeveer 5 keer hoër as dié met normale vlakke.Meerveranderlike korrelasie analise het bevestig dat D-Dimeer vlakke onafhanklike voorspellers was van trombose of kardiovaskulêre gebeure tydens antistolling.

4.Vir pasiënte met boezemfibrilleren (AF), kan D-Dimer trombotiese en kardiovaskulêre gebeure tydens orale antikoagulasie voorspel.'n Voornemende studie van 269 pasiënte met boezemfibrilleren wat vir ongeveer 2 jaar opgevolg is, het getoon dat gedurende orale antistolling ongeveer 23% van pasiënte wat aan die INR-standaard voldoen het, abnormale D-Dimeer-vlakke getoon het, terwyl pasiënte met abnormale D-Dimeer-vlakke 'n 15,8 en 7.64 keer hoër risiko van trombotiese en gepaardgaande kardiovaskulêre gebeure in vergelyking met pasiënte met normale D-Dimer-vlakke onderskeidelik.
Vir hierdie spesifieke siektes of pasiënte dui verhoogde of aanhoudende positiewe D-Dimer dikwels op swak prognose of verergering van die toestand.