IVD-reagensstabiliteitstoets sluit gewoonlik intydse en effektiewe stabiliteit, versnelde stabiliteit, heroplosstabiliteit, monsterstabiliteit, vervoerstabiliteit, reagens- en monsterbergingsstabiliteit, ens.

Die doel van hierdie stabiliteitstudies is om die raklewe en die vervoer- en bergingstoestande van reagensprodukte te bepaal, insluitend voor oopmaak en na oopmaak.

Daarbenewens kan dit ook die stabiliteit van die produk verifieer wanneer die bergingstoestande en rakleeftyd verander, om die produk of verpakkingsmateriaal volgens die resultate te evalueer en aan te pas.

Met die indeks van werklike en monsterstoorstabiliteit as 'n voorbeeld, is hierdie indeks een van die deurslaggewende faktore wat die doeltreffendheid van IVD-reagense beïnvloed.Daarom moet die reagense streng volgens die instruksies geplaas en gestoor word.Die waterinhoud en suurstofinhoud in die bergingsomgewing van gevriesdroogde poeierreagense wat polipeptiede bevat, het byvoorbeeld 'n groot impak op die stabiliteit van die reagense.Daarom moet die onoopgemaakte gevriesdroogde poeier so geslote as moontlik in die yskas gebêre word.

Die monsters wat deur mediese instansies na versameling verwerk word, sal gestoor word soos vereis volgens hul prestasie- en risikokoëffisiënt.Vir roetine-bloedondersoek, plaas die bloedmonster bygevoeg met antikoagulant by kamertemperatuur (ongeveer 20 ℃) ​​vir 30 minute, 3 uur en 6 uur vir toetsing.Vir sommige spesiale monsters, soos nasofaryngeale deppermonsters wat tydens nukleïensuurtoetse van COVID-19 versamel is, moet 'n virusmonsterbuis wat viruspreserveringsoplossing bevat gebruik, terwyl die monsters wat gebruik word vir virusisolasie en nukleïensuuropsporing so gou as moontlik getoets moet word , en die monsters wat binne 24 uur getoets kan word, kan by 4 ℃ gestoor word;Die monsters wat nie binne 24 uur getoets kan word nie, moet by -70 ℃ of laer gestoor word (indien daar geen -70 ℃ bergingstoestand is nie, moet hulle tydelik in 'n -20 ℃ yskas gebêre word).