01.Diagnose van diepveneuse trombose en pulmonêre embolisme

Diepveneuse trombose (D-VT) is geneig tot pulmonêre embolisme (PE), gesamentlik bekend as veneuse trombo-embolisme (VTE).Plasma D-dimeer vlakke is aansienlik verhoog in VTE pasiënte.

Verwante studies het getoon dat die plasma D-dimeer konsentrasie in pasiënte met PE en D-VT groter as 1 000 μg/L is.

As gevolg van baie siektes of sommige patologiese faktore (chirurgie, gewasse, kardiovaskulêre siektes, ens.) Het dit egter 'n sekere impak op hemostase, wat lei tot verhoogde D-dimeer.Dus, alhoewel D-dimeer hoë sensitiwiteit het, is die spesifisiteit daarvan slegs 50% tot 70%, en D-dimeer alleen kan nie VTE diagnoseer nie.Daarom kan 'n beduidende toename in D-dimeer nie as 'n spesifieke aanwyser van VTE gebruik word nie.Die praktiese betekenis van D-dimeer toetsing is dat 'n negatiewe resultaat die diagnose van VTE uitsluit.

 

02 Verspreide intravaskulêre stolling

Gedissemineerde intravaskulêre stolling (DIC) is 'n sindroom van uitgebreide mikrotrombose in klein vate regdeur die liggaam en sekondêre hiperfibrinolise onder die werking van sekere patogene faktore, wat gepaard kan gaan met sekondêre fibrinolise of geïnhibeerde fibrinolise.

Die verhoogde plasma-inhoud van D-dimeer het 'n hoë kliniese verwysingswaarde vir die vroeë diagnose van DIC.Daar moet egter kennis geneem word dat die toename van D-dimeer nie 'n spesifieke toets vir DIC is nie, maar dat baie siektes wat met mikrotrombose gepaard gaan, kan lei tot die toename van D-dimeer.Wanneer fibrinolise sekondêr is tot ekstravaskulêre stolling, sal D-dimeer ook toeneem.

Studies het getoon dat D-dimeer dae voor DIC begin styg en aansienlik hoër as normaal is.

 

03 Neonatale asfiksie

Daar is verskillende grade van hipoksie en asidose in neonatale asfiksie, en hipoksie en asidose kan uitgebreide vaskulêre endoteelskade veroorsaak, wat lei tot die vrystelling van 'n groot hoeveelheid stollingsstowwe en sodoende die produksie van fibrinogeen verhoog.

Relevante studies het getoon dat die D-dimeerwaarde van koordbloed in die asfiksiegroep aansienlik hoër is as dié van die normale kontrolegroep, en in vergelyking met die D-dimeerwaarde in perifere bloed, is dit ook aansienlik hoër.

 

04 Sistemiese lupus erythematosus (SLE)

Die koagulasie-fibrinolise-stelsel is abnormaal in SLE-pasiënte, en die abnormaliteit van die stolling-fibrinolise-stelsel is meer uitgesproke in die aktiewe stadium van die siekte, en die neiging van trombose is meer duidelik;wanneer die siekte verlig word, is die stolling-fibrinolise-stelsel geneig om normaal te wees.

Daarom sal die D-dimeervlakke van pasiënte met sistemiese lupus erythematosus in aktiewe en onaktiewe stadiums aansienlik verhoog word, en die plasma D-dimeervlakke van pasiënte in aktiewe stadium is aansienlik hoër as dié in onaktiewe stadium.

05 Lewersirrose en lewerkanker

D-dimeer is een van die merkers wat die erns van lewersiekte weerspieël.Hoe ernstiger die lewersiekte, hoe hoër is die plasma D-dimeer inhoud.

Relevante studies het getoon dat die D-dimeerwaardes van Child-Pugh A-, B- en C-grade by pasiënte met lewersirrose (2.218 ± 0.54) μg/mL, (6.03 ± 0.76) μg/mL en (10.536 ± 0.54) was 0,664) μg/mL, onderskeidelik..

Daarbenewens was D-dimeer aansienlik verhoog in pasiënte met lewerkanker met vinnige vordering en swak prognose.

06 Maagkanker

Na reseksie van kankerpasiënte kom trombo-embolisme in ongeveer die helfte van pasiënte voor, en D-dimeer word aansienlik verhoog in 90% van pasiënte.

Daarbenewens is daar 'n klas hoë-suiker stowwe in tumorselle waarvan die struktuur en weefselfaktor baie ooreenstem.Deelname aan menslike metaboliese aktiwiteite kan die aktiwiteit van die liggaam se stollingstelsel bevorder en die risiko van trombose verhoog, en die vlak van D-dimeer word aansienlik verhoog.En die vlak van D-dimeer in maagkankerpasiënte met stadium III-IV was aansienlik hoër as dié in maagkankerpasiënte met stadium I-II.

 

07 Mycoplasma longontsteking (MMP)

Ernstige MPP gaan dikwels gepaard met verhoogde D-dimeervlakke, en D-dimeervlakke is aansienlik hoër by pasiënte met ernstige MPP as in ligte gevalle.

Wanneer MPP ernstig siek is, sal hipoksie, iskemie en asidose plaaslik voorkom, tesame met die direkte indringing van patogene, wat vaskulêre endoteelselle sal beskadig, kollageen sal blootstel, die stollingsisteem aktiveer, 'n hiperkoaguleerbare toestand sal vorm en mikrotrombie sal vorm.Die interne fibrinolitiese, kinien- en komplementstelsels word ook opeenvolgend geaktiveer, wat lei tot verhoogde D-dimeervlakke.

 

08 Diabetes, diabetiese nefropatie

D-dimeervlakke was aansienlik verhoog by pasiënte met diabetes en diabetiese nefropatie.

Daarbenewens was die D-dimeer- en fibrinogeen-indekse van pasiënte met diabetiese nefropatie aansienlik hoër as dié van tipe 2-diabetes pasiënte.Daarom kan D-dimeer in die kliniese praktyk gebruik word as 'n toetsindeks vir die diagnose van die erns van diabetes en niersiekte by pasiënte.

09 Allergiese Purpura (AP)

In die akute fase van AP is daar verskillende grade van bloedhiperstolbaarheid en verbeterde bloedplaatjiefunksie, wat lei tot vasospasma, bloedplaatjieaggregasie en trombose.

Verhoogde D-dimeer by kinders met AP is algemeen na 2 weke van aanvang en wissel tussen kliniese stadiums, wat die omvang en graad van sistemiese vaskulêre inflammasie weerspieël.

Daarbenewens is dit ook 'n prognostiese aanwyser, met aanhoudende hoë vlakke van D-dimeer, is die siekte dikwels verleng en geneig tot nierskade.

 

10 Swangerskap

Verwante studies het getoon dat ongeveer 10% van swanger vroue aansienlik verhoogde D-dimeervlakke het, wat 'n risiko van bloedklonte voorstel.

Preeklampsie is 'n algemene komplikasie van swangerskap.Die belangrikste patologiese veranderinge van preeklampsie en eclampsie is koagulasie-aktivering en fibrinolise-verbetering, wat lei tot verhoogde mikrovaskulêre trombose en D-dimeer.

D-dimeer het vinnig afgeneem na aflewering by normale vroue, maar het toegeneem in vroue met preeklampsie, en het eers na 4 tot 6 weke na normaal teruggekeer.

11 Akute koronêre sindroom en dissekterende aneurisme

Pasiënte met akute koronêre sindrome het normale of slegs effens verhoogde D-dimeer vlakke, terwyl aorta dissekterende aneurismes merkbaar verhoog is.

Dit hou verband met die beduidende verskil in die trombuslading in die arteriële vate van die twee.Die koronêre lumen is dunner en die trombus in die kransslagaar is minder.Nadat die aorta-intima gebars het, gaan 'n groot hoeveelheid arteriële bloed die vaatwand binne om 'n dissekterende aneurisme te vorm.'N Groot aantal trombose word gevorm onder die werking van die stollingsmeganisme.

12 Akute serebrale infarksie

In akute serebrale infarksie word spontane trombolise en sekondêre fibrinolitiese aktiwiteit verhoog, gemanifesteer as verhoogde plasma D-dimeervlakke.Die D-dimeer vlak was aansienlik verhoog in die vroeë stadium van akute serebrale infarksie.

Plasma D-dimeer vlakke in pasiënte met akute isgemiese beroerte was effens verhoog in die eerste week na aanvang, aansienlik toegeneem in 2 tot 4 weke, en was nie anders as normale vlakke gedurende die herstel tydperk (> 3 maande).